Diane Arbus: An Aperture Monograph [recenzja] Paweł Rubkiewicz

Wychowana w bogatej żydowskiej rodzinie, przygodę z fotografią zaczynała wraz ze swoim ówczesnym mężem od komercyjnych projektów, realizowanych dla rodzinnego domu towarowego. Kariera Arbus szybko jednak miała potoczyć się w innym kierunku. Jak sama mawiała, świat, który wtedy ją otaczał był "kosmetycznym kłamstwem". By złapać jego prawdziwą istotę, zdecydowała się skierować swój aparat ku obrzeżom społeczeństwa.

Przez kolejne lata źródłem inspiracji stali się dla niej mieszkańcy obskurnych hoteli, przydrożnych cyrków i barów ze striptizem. Ostatnim dużym projektem, jakiego się podjęła, była seria fotografii przedstawiających pacjentów szpitali dla umysłowo chorych. Sama wówczas zmagała się z pogłębiającą się depresją, która przez długi czas rzutowała na twórczość oraz życie prywatne. Jej karierę zakończyła w 1971 r. tragiczna, samobójcza śmierć.

Pierwsze wydanie albumu Diane Arbus: An Aperture Monographtowarzyszyło pośmiertnej wystawie, zorganizowanej w Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Zdjęcia poprzedza zbiór zapisków autorstwa Diane Arbus.