Lee Miller - z supermodelki w fotografa wojennego

Pasja Lee Miller do fotografii zrodziła się z modelingu. Jej ojciec, Teodor, był zapalonym fotoamatorem; jako nastolatka często mu pozowała, czasami również do aktów. Miller rozpoczęła swoją przygodę z modelingiem w 1927 roku w Nowym Jorku, pozując w wieku 19 lat do zdjęć dla magazynu Vogue. Wkrótce dołączyła do grona znanych w tamtych czasach supermodelek. Ostatecznie jedno z jej zdjęć zostało wykorzystane w reklamie podpasek marki Kotex, co wywołało skandal i doprowadziło do załamania się jej kariery.

W 1929 roku Miller udała się do Paryża, gdzie została asystentką i współpracownicą Mana Raya, będąc jednocześnie jego kochanką i muzą. Ray nauczył ją stosowanych przez siebie technik studyjnych, dzięki czemu zaczęła fotografować modelki, ale zdjęcia te były sygnowane jego nazwiskiem.

Podczas wywoływania zdjęć w ciemni, Miller przypadkowo włączyła światło, co spowodowało częściowe odwrócenie obrazu. Ray nazywał tę technikę "ucieczką od sztampy" i kilkakrotnie wykorzystał ją do stworzenia swoich najbardziej znanych fotografii.

Podczas wojny Miller porzuciła pracę w studiu i surrealistyczny świat fotografii mody, zostając fotoreporterką dokumentującą traumatyczne wydarzenia, jakich była świadkiem. Udokumentowała skutki serii nalotów na Londyn, znanych pod nazwą Blitz, a w 1944 roku została korespondentem magazynu Time Life i towarzyszyła wojskom amerykańskim podczas ich marszu przez Europę. Jest niemal całkowicie pewne, że była jedyną kobietą dokumentującą działania na linii frontu w Europie.

Rejestrowała z bliska bitwy, m.in. oblężenie St Malo, i była obecna przy wyzwoleniu Paryża. Wykonała również wiele wstrząsających zdjęć ofiar w obozach koncentracyjnych Buchenwald i Dachau.

W 1945 roku Miller wraz ze swoim kolegą po fachu, Davidem Schermanem, przeniosła się do prywatnego apartamentu Hitlera w Monachium, gdy został przez niego opuszczony pod koniec wojny. Mieszkała tam również w chwili ogłoszenia śmierci przywódcy nazistów. "Miałam okazję sfotografować to miejsce i całkiem dobrze mi się spało w łóżku Hitlera" - pisała później. "Nawet zdarzało mi się zmywać brud z Dachau w jego wannie". Na dowód tego Scherman sfotografował kiedyś Miller podczas kąpieli.

Wróciła do fotografowania mody i przez dwa lata pracowała dla Vogue’a, jednak wojna odcisnęła na niej swe piętno, przez co w kolejnych latach tylko od czasu do czasu sięgała po aparat. Cierpiąc z powodu tego, co obecnie można by określić mianem zespołu stresu pourazowego, przez wiele lat zmagała się z alkoholizmem i depresją. Zmarła w 1977 roku. Jej osiągnięcia zostały szerzej docenione dopiero po 1980 roku.

Dlaczego znów jest o niej głośno? Wydano właśnie książkę autorstwa Hilary Roberts i syna Lee Miller, Antony'ego Penrose'a. Oboje wykorzystali jej fotografie do rozważań na temat wpływu II wojny światowej na życie kobiet, przybliżając zarazem niezwykłe życie Lee Miller.