Odkryj potencjał obiektywów: krótkie teleobiektywy

Kiedy nie możesz podejść wystarczająco blisko, aby wypełnić tematem kadru, używając standardowego obiektywu typu zoom, lub jeśli chcesz poeksperymentować z efektem małej głębi ostrości, przydatny okaże się krótki teleobiektyw. W sprzedaży oferowanych jest wiele rozmaitych modeli, w bardzo zróżnicowanych cenach. Tańsze modele, takie jak 70–300 mm dla korpusów pełnoklatkowych, 55–250 mm do aparatów z matrycą APS-C lub 45–150 mm do modeli z sytemu Micro Cztery Trzecie, są bardzo dobre na początek, ale często mają relatywnie niewielki maksymalny otwór przysłony o wartości f/5,6 przy najdłuższej ogniskowej.

Jeżeli dysponujesz większym budżetem możesz sięgnąć po któryś z jaśniejszych obiektywów, takich jak 70–200 mm f/2,8 do aparatów pełnoklatkowych i korpusów z matrycą formatu APS-C lub 40–150 mm f/2,8 w systemie Micro Cztery Trzecie, które pozwalają łatwiej fotografować w słabych warunkach oświetleniowych i uzyskać mniejszą głębię ostrości.

Kąt widzenia: teleobiektyw
Teleobiektyw oferuje kąt widzenia, który jest węższy niż ten, jaki zapewnia standardowe szkło, oraz ogniskową zależną od fizycznej wielkości matrycy używanego aparatu. Niezbyt długie teleobiektywy pozwalają obecnie rejestrować bardzo przyzwoite zdjęcia wydarzeń sportowych, dzikich zwierząt oraz innych odległych tematów, a do tego są dostępne w rozsądnej cenie. Współczynnik pozornego wydłużenia ogniskowej, charakterystyczny dla lustrzanek z matrycą formatu APS-C, może być zaletą w przypadku teleobiektywów, ponieważ zwiększa przybliżenie, jakie oferuje dany zoom. Teleobiektywów przeznaczonych do nowoczesnych kompaktów systemowych jest ciągle jeszcze mniej, niż tych kompatybilnych z lustrzankami. Jednakże liczba szkieł dostępnych do tego nowego typu aparatów z wymienną optyką cały czas rośnie.

Kąt widzenia: teleobiektyw
Teleobiektyw oferuje kąt widzenia, który jest węższy niż ten, jaki zapewnia standardowe szkło, oraz ogniskową zależną od fizycznej wielkości matrycy używanego aparatu. Niezbyt długie teleobiektywy pozwalają obecnie rejestrować bardzo przyzwoite zdjęcia wydarzeń sportowych, dzikich zwierząt oraz innych odległych tematów, a do tego są dostępne w rozsądnej cenie. Współczynnik pozornego wydłużenia ogniskowej, charakterystyczny dla lustrzanek z matrycą formatu APS-C, może być zaletą w przypadku teleobiektywów, ponieważ zwiększa przybliżenie, jakie oferuje dany zoom. Teleobiektywów przeznaczonych do nowoczesnych kompaktów systemowych jest ciągle jeszcze mniej, niż tych kompatybilnych z lustrzankami. Jednakże liczba szkieł dostępnych do tego nowego typu aparatów z wymienną optyką cały czas rośnie.

Jasne teleobiektywy są uniwersalne, lecz mogą być również duże, nieporęczne i ciężkie. Alternatywą dla nich są teleobiektywy stałoogniskowe, takie jak modele 85 mm do aparatów pełnoklatkowych. Duży maksymalny otwór przysłony o wartości f/1,8 lub f/1,4 tych klasycznych szkieł sprawia, że są one idealne do wykonywania portretów o małej głębi ostrości. Pozwalają one wypełnić kadr głową i ramionami uwiecznianej osoby przy portretowaniu z większej odległości, niż jest to możliwe przy użyciu optyki o krótszej ogniskowej.

Korzystanie z obiektywu z maksymalnie otwartą przysłoną stanowi zawsze pewien kompromis, jeśli chodzi o jakość obrazu. Nawet najlepsze modele będą bardziej miękkie, gdy otwór względny będzie całkowicie otwarty, zwłaszcza na brzegach kadru. Przy takim ustawieniu przysłony, pojawia się ponadto silniejszy efekt winietowania, niż gdy zostanie ona nieco przymknięta.

Jednak te wady optyczne można obrócić na swoją korzyść. Podczas zdjęć portretowych, na przykład, warto jest skierować uwagę oglądających na oczy fotografowanych osób, które znajdują się zwykle w środkowej części obrazu. Bardziej miękkie krawędzie i winietowanie mogą w tym pomóc.

Jak uzyskać atrakcyjny bokeh

Pochodzące z języka japońskiego, a oznaczające rozmycie lub zamglenie, słowo bokeh określa charakter i kształt nieostrych obszarów obrazu. Zjawisko to jest najbardziej widoczne w nieostrych obszarach świateł, zwłaszcza tam, gdzie występują małe źródła światła. Kształt tych punktów lub plam zależy od kształtu otworu przysłony obiektywu – okrągły otwór względny tworzy bardziej miły dla oka efekt, niż przysłona o nieco kanciastym otworze. Przymykanie otworu względnego powoduje, że kształt i liczba listków przysłony zaczynają zmieniać wygląd obrazu.

Ogólnie rzecz biorąc, im większa liczba listków przysłony, tym bardziej okrągły jest otwór względny po jego przymknięciu, dlatego przysłony o dziewięciu lub więcej blaszkach powodują ładniejsze rozmycie tła. Poza kształtem otworu przysłony, charakter efektu bokeh (tworzonego przez obiektyw) zależy także od tego, jak dobrze skorygowana jest w nim aberracja sferyczna, ponieważ niektóre źle skorygowane szkła dają znacznie ładniejszy bokeh od innych.

Kanciasty bokeh (z lewej)
Fotografowanie czarnuszki przy f/16 Nikonem 105 mm spowodowało rozmycie plam światła w formie siedmiokątów
Gładszy bokeh (z prawej)
Ujęcie zrobione przy przysłonie f/11 obiektywem Tamron 28–75 mm, wyposażonym w siedmiolistkową, ale "zaokrągloną" przysłonę

Kanciasty bokeh (z lewej)
Fotografowanie czarnuszki przy f/16 Nikonem 105 mm spowodowało rozmycie plam światła w formie siedmiokątów
Gładszy bokeh (z prawej)
Ujęcie zrobione przy przysłonie f/11 obiektywem Tamron 28–75 mm, wyposażonym w siedmiolistkową, ale "zaokrągloną" przysłonę

Wszystkie artykuły z tej serii znajdziesz na stronie:

"Odkryj potencjał obiektywów"